fimmtudagur

Kaldaljós

Nú hef ég lagt það á mig að lesa bókina Kaldaljós eftir töfraraunsæisrithöfundinn Vigdísi Grímsdóttur. Bókin, sem er hvorki meira né minna en 254 bls í letri 10 í kilju, er hreint ágætislesning, nema þú sér manneskja sem þarf að hafa allt eins raunsætt og mögulegt er. Nú er svo komið að ég er að fara að kíkja á myndina sem gerð var eftir bókinni og hlakka ég mikið til. Það eru nákvæmlega 2 tímarí sýninguna núna.

Á kvikmyndir.is er ein umfjöllun um myndina. Þar er mjög svo raunsær og kvektur maður að tjá sig og skrifar hann eftirfarand:

Ótrulega yfirborðskennd artsy kvikmynd með einstaklega slappan söguþráð. Samræðurnar eru hægar, einstaklega óraunverulegar og lítið um þær. Myndin reynir að vera djúp og full af pælingum en kemur út sem innihaldslaus steypa. Þung píanótónlist, langar þagnir og náttúruskot af Íslandi virðist vera samblanda sem íslenskir kvikmyndagerðamenn geta ekki staðist -- hræðilega tilgerðarlegt. Eflaust túlka listaspírurnar þetta sem glæsilegt meistarastykki um kreppu nútímamannsins í póstmódernísku nýraunsæissamfélagi en mér þótt kvikmyndin í alla staði ómerkileg. Ég hef reyndar ekki lesið bók Vigdísar Grímsdóttur, þannig að ég þekki ekki inn á söguþráðinn fyrir fram...

Ahhh... skaut hann sig ekki aðeins í fótinn þarn þessi? Gefur það ekki augaleið að maður fer ekki á mynd sem er byggð á skáldsögu Vigdísar án þess að hafa lesið bókina? Það er kannski bara ég...

þriðjudagur

Hvað er að skeðast??

Ég hef orðið vör við mikla breytingu á sjálfri mér undanfarna daga. Lýsir breytingin sér í því að ég les fyrir tíma og leysi verkefni og hvað eina. Ég er orðin hrædd um að þetta fari út í öfgar og ég læri jafvel undir próf! Þeir sem vita um lækningu við þessum illræmda sjúkdóm, endilega hafið samband við mig!

Bóndadagur... dagur bænda!

Á föstudaginn var var bóndadgur. Fínn dagur fyrir þær konur sem langar að gleðja sig með því að kaup blóm fyrir bóndann sem prýðir svo heimili þeirra næstu daga á eftir. Ég hins vegar tók mig til og fann ennþá rómantískari gjöf fyrir bóndann en blóm... Ég keypti sorabókin Drepið okkur eftir Hugleik Dagsson. Djöfuls viðbjóður það er. En... fyrir kærastann minn var þetta algjör gersemi. Hann settist í sófann og bókstaflega grét úr hlátri! En ég fékk sko koss og knús þegar það var allt saman búið :oD

Idol... madness

Ég viðurkenni það að hafa horft á Idol og fannst gaman að. Reyndar byrjaði ég ekki að horfa fyrr en keppnin í Vetrargarðinum byrjaði þannig að ég er ekkert slæm. En nú velti ég fyrir mér... Er ekki svolítil geðveiki að ætla að halda annað Idol? Er það ekki meiningin annars? Ég meina, við erum ekki nema tæplega 300.000 manna þjóð, 1700 fóru í áheyrnarprufu minnir mig og hverjir eiga að fara næst? Fólk fór síðast ef það ætlaði sér að gera það... Við finnum ekkert annað ædol. Stöð tvö verður bara að finna sér eitthvað annað til að féfletta fólk með...